Wspomnienie.

Kiedys spojrzal na mnie i powiedzial:

 - Nazwe Cie "Tula".

Usmiechnelam sie, ufnie, obracajac w glowie podznaczenie: od "tulenia", pomyslalam, instynktownie, naturalnie.

 - Podoba Ci sie?

Skinelam glowa, wciaz widzac swiat w podcieniach purpury.

 - Przeciez tyle znaczen za tym. Na przyklad: tarantula.

Jakis swiat splonal w tym wlasnie momencie. Smetne "pyk". 

Mysle, ze o tym wiedzial.

Od tamtej pory wyrachowanie smakuje w naprawde przedziwny sposob.